Na de start van mijn menstruatie had ik vaak ‘buikpijn’ zoals ik ook tegen mijn huisdokter zei als tiener. Ik had destijds nog de link niet met mijn regels gelegd aangezien de pijnen die ik had, niet samenvielen met mijn regels. (Achteraf bekeken lijkt mij dat endometriose toen al de reden was. Dit is geen opinie van een specialist maar mijn eigen mening)
Mannelijke huisdokter (voorheen gynaecoloog) gaf pijnstillers en andere zaken maar niets hielp. Ik nam wel al de gewone pil.
Jaren later, in 2010, zat ik op kot in Gent, mijn eerste jaar unief. Een vriendin kwam voor 2 dagen bij mij logeren om samen te studeren voor onze herexamens. Het waren toen ook Gentse feesten. Na een dag studeren en de avond rustig door te brengen in mijn kot, begon ik hevige krampen te krijgen. Bizar om te zeggen maar ik had de indruk dat ik gelijktijdig moest overgeven en een grote boodschap doen. Maar geen van beide was van toepassing. Elke minuut werd de kramp erger en mijn vriendin begon ook ongerust te worden. Ik kreeg precies vapeurs dus ik kleedde me bijna helemaal uit om me dan op de koude vloer te storten. Het werd alleen maar erger. Ik heb mijn vriendin gevraagd om de spoed te bellen omdat ik dacht dat ik anders zou sterven (ps ik ben helemaal niet kleinzerig en kan heel veel aan).
Ambulance komt aan, ze moeten me ondersteunen want ik kan amper stappen. Ik ben halfnaakt (onderbroek en topje) en heb niets bij. Ik hoor hun nog zeggen, teveel gedronken op de gentse feesten zeker waarop mijn vriendin roept nee en ze heeft haar kot zelfs niet verlaten. Leuk he die vooroordelen van mensen waarbij je niet anders kan dan 100% rekenen op hun handelen..
Aangekomen in het ziekenhuis en na verschillende testen, sondes, … was de conclusie spastische darmen. Ik heb die reactie al eens van mijn huisdokter gekregen dus het leek wel logisch. Wanneer ik later mijn dokter vroeg voor dit verder te onderzoeken, kreeg ik medicatie tegen spastische darmen welke ik moest nemen bij kramp. Zo gezegd, zo gedaan.
Diezelfde scenario heeft zich nadien bijna jaarlijks herhaald. Uitgezonderd van 1 geval was ik telkens alleen en heb ik de spoed gebeld, again, ik zag bijna het licht aan het einde van de tunnel.
In het ziekenhuis kreeg ik telkens dezelfde tests dezelfde verschrikkelijke sondes en nog allemaal zaken die achteraf bekeken onnodig waren aangezien de uitslag steeds spastische darmen was. Waarom hielp de medicatie dan niet die ik om die reden moest nemen?
Na 5-7 (ik was gestopt met tellen) gelijkaardige ziekenhuisopnames, heb ik via via vernomen dat het endometriose kan zijn. Echt geen idee meer hoe of van wie ik dit had opgevangen omdat endometriose een onbekend begrip was voor mij. Bij de volgende consultatie bij mijn gynaecoloog heb ik dit aangekaart en ze antwoorde dat dat kon maar om zekerheid te hebben moest ik een kijkoperatie doen. Ze raadde de operatie af want indien het zo was, kon ze het wegnemen maar het kon weer terugkomen. Zolang ik geen kinderen wou, was een kijkoperatie niet nodig. Dus ik weet tot op heden niet of ik effectief endometriose.
Van de gynaecoloog heb ik toen Lutenyl gekregen. Ik moest dit doornemen en zou mijn regels niet meer krijgen.
Dit was een 4-5 jaar geleden en tot op heden neem ik nog steeds lutenyl en heb ik de krampen en pijnen van voor lutenyl niet meer gehad.
Vorig jaar was er natuurlijk een te kort in lutenyl, grote paniek bij mij. Toen heeft de apotheker en gynaecoloog mij een soort mini pil aangeraden gedurende de periode dat lutenyl niet meer verkrijgbaar was.
Tot op heden ben ik nog steeds in het ongewisse. Ik heb natuurlijk wel een vermoeden en ben bijna zeker dat het endometriose is maar dit is niet officieel vastgesteld. Zolang ik lutenyl heb, heb ik geen ernstige problemen maar seksuele relaties met mijn vaste vriend, kunnen zeer pijnlijk zijn wat zowel voor hem als mij niet aangenaam is natuurlijk. Ik vrees zelfs al voor de dag dat we aan kindjes zouden denken, niet enkel de fysieke pijnen maar ook het emotionele (onvruchtbaarheid) die hieraan verbonden zal zijn.
Momenteel ‘overleef’ ik dankzij lutenyl en was ik zelfs even het bestaan van endometriose vergeten, wat ik zeker niet mag doen! Dus bedankt voor de prachtige site met aanvullende informatie en ik kijk al uit naar de documentaire welke ik gretig zal delen zodat mijn naasten het beter kunnen begrijpen en ook anderen kunnen informeren bij het horen van gelijkaardige symptomen.
Indien u vragen heeft, mag u mij steeds contacteren. Ik zou graag anoniem blijven tenzij u me kan laten weten wat en waar u bepaalde zaken wilt publiceren.
Ps: ik heb niet alle feiten qua data of aantallen wat betreft mijn verhaal. Ik vrees dat ik bepaalde momenten heb verdrongen.